Wat is een brievenroman?

De brievenroman was binnen Europa van de 18e Heel gebruikelijk in de 20e eeuw. Het lezende publiek hield van 'gevoelige' brieven en correspondentie, samengevat in één kunstvorm. De verhalende ik-vorm en de bijzondere tijdsstructuur maakten de lezer tot een vertrouweling/vriend van de auteur.

Vertellen in de eerste persoon

• De gemakkelijkste manier om te schrijven is wanneer je over jezelf kunt praten. Wat men heeft meegemaakt is gemakkelijk te melden omdat de ene gedachte aanleiding geeft tot de andere. Indien nodig kan men verhaal uitvinden en vertellen in de eerste persoon.
• De gebruikelijke first-person verhalen omvatten dagboekromans of het detectiveverhaal, evenals de autobiografische romans of de brievenroman. Wat kenmerkt de brievenroman als een van de vier romangenres?

Een brievenroman - wat wordt ermee bedoeld?

• Een briefroman is samengesteld uit brieven van de ik-verteller. De inhoud als correspondentie is typerend voor dit type roman. Brieven van de ik-verteller zijn gekoppeld aan bijbehorende antwoordbrieven.
• Kenmerkend voor een brievenroman is dat niet alleen de verteller beschrijft wat er gebeurt. Want de personages in brieven en dialogen hebben hun zegje. Op deze manier maakt de auteur zich los van de alwetende verteller. Er is een schijn van authenticiteit.


Persoonlijke verteller - zo gebruik je het in de roman

Schrijven is een ambacht dat grotendeels kan worden geleerd. Zoals in elke...

• Als je een brievenroman wilt schrijven, hoeft het geen werk in boekvorm te zijn om te publiceren. U kunt brieven met de hand schrijven en per post versturen. Dit werkt nu ook met e-mails. De documenten hoeven alleen afgehaald te worden door de ontvanger of door u als auteur.
• De lezer leert uit de brieven wat er met de held gebeurt. De auteur doet vanuit zijn gezichtspunt verslag van zaken en gebeurtenissen. Bij een briefwisseling geeft de correspondent commentaar en deelt hij zijn eigen ervaringen.

Dagboek, detectiveverhaal en autobiografie

• Een dagboekroman is op dezelfde manier opgebouwd als de briefroman. Een dagboek heeft doorlopende notities. Kleine en grote pauzes treden op tussen afzonderlijke vermeldingen. Dat zorgt natuurlijk voor wat spanning. Als de ingangen te ver uit elkaar liggen, kan de lezer de draad kwijtraken. Het hangt allemaal af van de vaardigheid van de auteur.
• Het detectiveverhaal en de detectiveroman vormen een speciaal geval. De ik-verteller is niet per se de focus. De lezer verwacht eerder antwoorden op vragen. Zo is hij geïnteresseerd in of en hoe het mogelijk is om de dader te vinden en achter de tralies te krijgen.

In autobiografische romans en verhalen vertellen auteurs achteraf in ik-vorm over hun leven.