Mario en de tovenaar: verteller

Samenvatting van Mario en de tovenaar

• Dit is een verhaal dat Thomas Mann in 1930 had gepubliceerd. Als lezer word je ondergedompeld in een reisverslag dat gaat over een gezin van vier.
• De verteller is de vader, die met zijn vrouw en kinderen een zomervakantie aan zee doorbrengt. De stemming is somber en de familie voelt zich niet welkom in de fascistische stad.
• Er zijn kleine incidenten waarbij duidelijk wordt overgebracht dat het gezin alleen getolereerd wordt. Discriminatie van de vier personen is aan de orde van de dag.
• Tijdens een goochelshow blijkt dat de artiest een hypnotiseur is die zijn kracht gebruikt. Maar de familie vindt niet de kracht om zich eraan terug te trekken. Pas op het einde verzet een ober (Mario) zich en schiet de goochelaar neer.
  instagram viewer

Rol en vorm van de verteller

• Nu denken veel scholieren en studenten dat de vertelvorm gemakkelijk te classificeren is. Het is immers een persoonlijk verslag en de vader spreekt vanuit een ik-perspectief.


Persoonlijke verteller - zo gebruik je het in de roman

Schrijven is een ambacht dat grotendeels kan worden geleerd. Zoals in elke...

• Hieruit kan in feite worden afgeleid dat er een ik-verteller aan het werk is. Deze eenvoudige uitspraak alleen doet echter geen recht aan de narratieve vorm.
• Het literaire zelf beschrijft alles vanuit een uiterst verre positie. Dit zou een duidelijke indicatie zijn van een gezaghebbende verteller, omdat een pure ik-verteller direct wordt beïnvloed door wat er gebeurt.
• Gezaghebbend vertellen betekent dat de verteller altijd overzicht heeft. Vaak wordt gesteld dat deze narratieve vorm alleen aan de orde is als deze zich voordoet als een alwetende autoriteit. Het is niet zo! Hij kan wel, maar hoeft niet.
• Om het bestaan ​​ervan te bewijzen, is het alleen belangrijk dat het weergeeft wat er is gebeurd zonder enige betrokkenheid. Hoewel de hoofdpersoon bij de actie betrokken is, geeft zijn afstandelijkheid aan dat hij zo goed mogelijk boven de dingen wil zweven.
• Er is echter nog een duidelijk kenmerk dat Mario en de Tovenaar een gezaghebbende vertelstijl geeft. Als buitenstaander kan de gezaghebbende verteller de lezer direct en zonder toestemming aanspreken. Dit is precies wat de hoofdpersoon herhaaldelijk en zeer dringend doet.
• Hoe komt deze ongebruikelijke mengeling van vertelvormen tot stand? Thomas Mann slaagt hierin omdat hij "Mario and the Magician" ontwierp als een retrospectief reisverslag. Dit betekent dat vanuit het perspectief van de ik-verteller alle gebeurtenissen op het moment van de actie al in het verleden liggen. Daarom heeft hij ook het overzicht van een gezaghebbende verteller en niet alleen de sympathie die zijn persoon destijds had.