Het marinebeleid in het Duitse rijk
Als je in je geschiedenisles de tijd van het Duitse Rijk behandelt, ontkom je niet aan het onderwerp van de zogenaamde marinepolitiek. Het was een centraal thema van die tijd en is nauw verwant aan het koloniale systeem. Maar wat is deze term precies en waarom was hij zo belangrijk?
Het Duitse Rijk streefde naar wereldmacht
Koloniale politiek stond aan het eind van de 19e eeuw centraal, niet alleen in het Duitse Rijk, maar ook bij andere grootmachten als Engeland en Frankrijk. Eeuw.
- Door het claimen van overzeese gebiedsdelen - vooral in Afrika - moet het eigen territorium worden uitgebreid. U kent deze gebieden waarschijnlijk als kolonies. Onder een kolonie wordt uitdrukkelijk verstaan een gebied buiten de eigen staat of rijk, dat er als het ware door wordt veroverd en voortaan ook bestuurd.
- Ook de aanwezigheid van diverse waardevolle grondstoffen in deze koloniale gebieden was een stimulans om de buitenlandse gebieden te onderwerpen.
- Dit streven naar een zo groot mogelijk gebied van heerschappij en dus ook wereldmacht staat bekend als imperialisme.
- Om deze wereldmacht voor zichzelf te kunnen claimen - dus het eigen territorium zoveel mogelijk via zoveel mogelijk overzeese gebiedsdelen uit te breiden - is een sterke marine onontbeerlijk. De reden ligt voor de hand: zonder een sterke vloot is er geen manier om de te veroveren gebieden te bereiken. Het zogenaamde vlootbeleid betekent dus het upgraden van de eigen marine met zoveel mogelijk schepen.
De jaren 1848-71 waren een spannende tijd. De focus lag op het voorbereiden van de...
Het marinebeleid was belangrijk voor het imperialisme
Natuurlijk waren ook andere landen erg geïnteresseerd in koloniën. Denk vooral aan de grote koloniale machten Groot-Brittannië en Frankrijk.
- Het Duitse Rijk wilde zijn vloot door het gerichte vlootbeleid zodanig uitbreiden dat elke een andere natie werd vanaf het begin afgeschrikt door een zeeoorlog en een strijd om de koloniën met hem is. Het doel was dat het risico van een nederlaag voor andere naties zo groot zou zijn dat ze niet eens een zeeoorlog zouden proberen.
- Het Duitse Rijk begon relatief laat koloniën in bezit te nemen. Je kunt je dus voorstellen dat het streven van het rijk naar meer macht op zee was als een openlijke provocatie door de andere grootmachten.
- De sterke marine was een grote ergernis, vooral voor Groot-Brittannië, dat altijd een eilandstaat is geweest de zijne veruit de grootste vloot kon noemen en daarmee de facto de suprematie op zee zou hebben. Door de eigen marine op te waarderen daagde het Duitse Rijk Groot-Brittannië uit voor een soort zeeslag. Het Duitse Rijk was uiteindelijk in staat om de op een na grootste vloot de zijne te noemen, maar Groot-Brittannië bleef de sterkste zeemacht.
De zeeslag was een van de oorzaken van oorlog
- Je kunt de marine van het Duitse Rijk zien als een geschikt middel waarmee het Reich zijn aanspraak op wereldmacht wilde doen gelden. Het behoeft geen betoog dat de relatie tussen de twee grootmachten van het Duitse Rijk en de grote zeemacht Engeland als gevolg van deze onderneming drastisch verslechterde.
- Hoewel de redenen voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog natuurlijk veel diverser en zeer complex zijn, was deze zeeslag en daarmee bijna al het dwangmatige streven naar wereldmacht - en daarmee automatisch de verslechtering van de onderlinge verhoudingen van de grote mogendheden - een behoorlijk aandeel in deze Uitbraak.
Hoewel 'marinebeleid' meestal wordt opgevat als de maritieme oorlogsbewapening van het Duitse Rijk, kan de term ook neutraal worden gebruikt. Op het gebied van het luchtverkeer wordt hieronder bijvoorbeeld verstaan de individuele selectie van vliegtuigen - oftewel de vloot - van de individuele luchtvaartmaatschappijen. Dit betekent dat elke luchtvaartmaatschappij verschillende soorten vliegtuigen voor hun luchtverkeer samenstelt om: met de meest geschikte typen met hun vliegtuigvloot in het voordeel ten opzichte van de concurrentie zijn.
Hoe nuttig vind je dit artikel?
