"Nooit meer" door Ulla Hahn
Ulla Hahn beschrijft in haar gedicht "Nooit meer" eerst en vooral het verdriet en veel dat een teleurgestelde liefde klassiek houdt in: wachten voor de telefoon, de teleurstelling van het lyrische zelf dat de geliefde niet bellen. Deze analyse verklaart de emotionele wereld van het lyrische ego of de auteur die achter het gedicht schuilgaat.
Analyse van het gedicht "Nooit meer"
- Ulla Hahn resp. het lyrische ego maakt van meet af aan duidelijk dat het gedicht niet geschreven had mogen worden. Dit komt uit de tekstregels “Dat wilde ik nooit meer” ff. ontstond. Ze meent al het verdriet en het wachten. Ze wilde dit niet nog een keer meemaken en het gebeurde weer tegen haar wil en tegen alle planning in. Beschrijvingen als 'schilderen in huis' en 'bij het raam staan' maken duidelijk hoezeer ze wordt gekweld en gewacht.
- Er is geen alternatieve bezigheid die nog zinvol zou zijn, het klassieke proces van liefdespijn wordt vanaf de eerste strofe doorlopen, d.w.z. vanaf het begin. Wanhoop, het verlangen om de oude liefde terug te geven wordt beschreven, er worden "sijpelende" brieven geschreven die nooit zouden moeten worden verzonden. De verlangende en hopende fase wordt pijnlijk doorleefd, maar de verlossende roep komt niet en het geliefde bezoek ook niet.
- Daarna verandert het beeld in de tweede strofe. Het lyrische ego wordt plotseling losgelaten en bevrijd van pijn, die wordt vervangen door woede, die op een gegeven moment zal worden gevolgd door onverschilligheid. De geliefde moet nu "door de duivel worden meegenomen", het verlangen heeft plaatsgemaakt voor minachting.
Het bericht van Ulla Hahn
- De temporele analyse van Ulla Hahns gedicht "Nie mehr" laat maar één resultaat toe: het is in alle opzichten tijdloos. "Dat heb ik nooit meer gewild" is volledig tijdloos, maar duidelijk en direct - het is van toepassing op alle tijden.
- De analyse van de emotionele wereld ligt voor de hand. Het lyrische zelf verlangt naar rust en gemoedsrust.
- Om beide terug te krijgen, moet echter de fase van pijn, verdriet en het daaropvolgende langzame vergeten beetje bij beetje worden doorleefd. Een klassieker van liefde, scheiding en pijn die iedereen minstens één keer in zijn leven moet doormaken en die de meeste mensen heel goed kennen. Daarom kan de lezer van het gedicht zich gemakkelijk identificeren met de boodschap. Liefdeszieke mensen voelen zich begrepen.
- Aangenomen mag worden dat Ulla Hahn het gedicht schreef vanuit haar eigen, even pijnlijke ervaring. Maar omdat hun negatieve houding door hun woede uiteindelijk ook iets nieuws en positiefs creëert, geeft "Never More" ook de lezer troost.
Ulla Hahn "Fear Song" - Onderwerp en analyse
Het "Angstlied" van Ulla Hahn is altijd populair op school voor ...
Hoe nuttig vind je dit artikel?
