De merle-factor bij honden en de gevolgen ervan

De genetica van de merle-factor

Allereerst is het interessant om te weten dat de merle-factor alleen van invloed is op zwarte of donkerbruine vacht. Dit wordt in meer of mindere mate verlicht. Een gelige tint daarentegen blijft zonder bliksem en een hond met zo'n vacht kan de merle-factor alleen heimelijk dragen.

• De zwarte resp. donkerbruine kleurstof in de vacht wordt eumelanine genoemd. De rood-gele kleurstof daarentegen is pheomelanine. Dus de merle-mutatie heeft alleen invloed op eumelanine.
• Bij een hond met slechts één merle-factorsysteem, d.w.z. een heterozygoot dier, worden gebieden met zwarte vacht grotendeels lichter tot grijs. Deze dieren worden ook wel "blue merle" genoemd. Donkerbruine vachtgebieden worden verlicht tot een roodachtig lichtbruin. Deze honden worden "Red-Merle" genoemd. Vaak zijn er veel kleinere donkere vlekken of strepen in de verlichte gebieden. Naast bruin kan de oogkleur ook blauw zijn. Verschillende gekleurde ogen komen ook vaak voor.
  instagram viewer
• Bij honden met een dubbel (homozygoot) merle-factorsysteem wordt de vacht nog lichter en kan deze bijna helemaal wit zijn. Heel vaak zijn echter nog steeds kleine donkere gebieden te zien en, zoals hierboven beschreven, blijft de geelachtige of roodachtige vacht over het algemeen ongewijzigd. Blauwe ogen komen veel voor bij deze honden, ook wel bekend als "witte tijgers".
• De overerving van de Merle-factor is onvolledig dominant. Dit betekent dat er drie verschillende manifestaties zijn: zonder mutatie, heterozygote mutatie en homozygote mutatie.


Hond heeft artrose - zo kunt u helpen

Als uw hond artrose heeft, moet u voorzichtig zijn met wat hij eet. Schenken …

De genetische oorzaak ligt in het PMEL-gen (ook wel SILV genoemd). Dit gen vormt een structureel eumelasoomeiwit. Melanosomen zijn de celorganellen waarin pigment wordt opgeslagen. Het donkere eumelaninepigment wordt overeenkomstig opgeslagen in eumelaosomen. Deze vragen om een ​​heel bijzondere structuur. Als het PMEL-gen defect is, kan deze structuur niet correct worden uitgevoerd. De melanosomen kunnen dan barsten en de pigmentcellen (melanocyten) waarin ze zich bevinden doden. Als deze cellen afsterven, kunnen ze de huid of het haar niet meer van pigment voorzien. Afhankelijk van hoeveel pigmentcellen er afsterven, wordt het haar grijs of helemaal wit.

• De mutatie bestaat uit een insertie van een zogenaamd SINE-element in het PMEL-gen. Een SINE-element is een DNA-gebied dat zijn locatie binnen het genoom kan veranderen (springend fragment). Dit gebeurt zelden, maar zo'n sprong in het PMEL-gen is de oorzaak van de merle-mutatie.
• Het gen wordt beschadigd door het SINE-element. Het eiwit dat door het gen wordt geproduceerd, wordt daardoor sterk ingekort en kan zijn functie bij het opbouwen van de eumelasoomstructuur niet meer goed uitoefenen.
• Interessant is dat het SINE-element, dat de oorzaak is van de Merle-factor, af en toe uit het PMEL-gen wordt verwijderd. Dit gebeurt vooral tijdens de celdeling in de embryonale ontwikkeling en zorgt voor verrassingen bij de overerving. Zonder de Merle-factor kan een iets hoger percentage pups worden geboren dan bij de betreffende dekking zou worden verwacht.

Problemen bij honden met de merle-factor

Pigmentcellen komen echter niet alleen voor in huid en haar, maar ook in het binnenoor en oog.

• Deze cellen zijn erg belangrijk in het binnenoor omdat ze enerzijds structuur geven aan het binnenoor en anderzijds de kaliumhuishouding reguleren. Als de kaliumbalans uit de hand loopt, wordt het gehoorproces verslechterd of zelfs onmogelijk.
• Het hangt er dus van af hoeveel van de pigmentcellen afsterven door het genetische defect in het PMEL-gen. Dit kan echter niet worden voorspeld en is bij elke Merle-hond anders. Er zijn dus veel honden die goed horen, maar ook veel met lichte of ernstige gehoorproblemen en zelfs honden die doof zijn. Deze symptomen komen significant minder vaak voor bij heterozygote honden dan bij homozygote honden.
• Bij honden die heterozygoot zijn voor de Merle-factor, sterven meestal niet zoveel cellen. In veel gevallen zijn de overlevende cellen voldoende om te horen. vandaar de gevoelloosheid tarief bij deze dieren is minder dan 4 procent en slechts 1 procent doof aan beide oren.
• De homozygote "witte tijgers" hebben grotere problemen. Een kwart van deze honden is doof en de meerderheid is bilateraal.

In het oog bevinden zich bijvoorbeeld de pigmentcellen in de iris. Hierdoor kan de merle-mutatie soms de iris aantasten, die de rand van de pupil vormt.

• Stervormige of verplaatste pupillen die niet in het midden van het oog zijn geplaatst, verschijnen steeds weer. Ook kan het voorkomen dat de pupil niet meer vergroot of verkleind kan worden om te passen bij de lichtinval. Deze gebreken hebben echter meestal weinig effect op de honden.
• Met name bij "witte tijgers" kan echter ook ernstige schade aan het oog optreden. Deze omvatten lenstroebelheid en veel te kleine oogbollen, die verantwoordelijk zijn voor eenzijdige of bilaterale blindheid.

Interessant is dat honden die de merle-factor verhuld dragen, bijvoorbeeld omdat ze helemaal geel van kleur zijn, de mogelijke gebreken niet worden gespaard. Let dus bij het kopen van een hond niet alleen op de schoonheid ervan, maar vooral op het feit dat de hond gezond is. Alle beschreven gebreken zijn aangeboren, zodat ze bij de puppy kunnen worden vastgesteld. Aangezien de "witte tijgers" bijzonder vaak worden getroffen door gezondheidsproblemen, moet ervoor worden gezorgd dat deze zich niet kunnen voordoen wanneer twee honden worden gedekt. Om deze reden mag een heterozygote merle-drager alleen worden gekoppeld aan een hond zonder merle-factor.