Verschil tussen diefstal en verduistering

Diefstal en verduistering zijn vermogensdelicten. Het verschil zit hem in de manier waarop de dader zich iets vreemds toe-eigent. Om dit verschil te begrijpen, moet men verwijzen naar de "bestanddelen" van de twee strafbare feiten. Het is handig om eerst de tekst van de regelgeving te lezen in Artikel 242 van het Wetboek van Strafrecht en Artikel 246 van het Wetboek van Strafrecht lezen.

Diefstal is het wegnemen van andermans spullen

Diefstal wordt gekenmerkt door het feit dat de dader de spullen van een ander wegneemt. Hij verbreekt de voogdij van de eigenaar. Tot die tijd had de eigenaar fysieke controle over het pand. De dader neemt ze van hem af.

• Als de eigenaar weigert om het weg te nemen, verandert louter diefstal in diefstal. Doorslaggevend is in elk geval de intentie van de dader om zich te doen gelden. Hij wil de voogdij van de eigenaar beëindigen. Dit verandert hem in een dief.
  instagram viewer
• Artikel 242 van het Wetboek van Strafrecht bestraft de dief met een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar of met een geldboete. De straf loopt op tot 10 jaar als de dader het item uit een gesloten container haalt of commercieel steelt. Het strafrecht spreekt van "bijzonder ernstige gevallen van diefstal" (§ 243 StGB).

In het geval van verduistering is het niet de bedoeling om het weg te nemen

In het geval van verduistering is de onrechtvaardigheid van de handeling minder. In dit geval heeft de dader het onroerend goed al in zijn bezit. De eigenaar heeft de zaak ofwel vrijwillig aan de dader nagelaten of de dader heeft het ergens gevonden. Hij hoeft de voogdij van de eigenaar niet langer te breken. De eigenaar heeft geen fysieke controle meer.

• Het verschil met diefstal is dat de verduistering niet bedoeld is om te worden afgenomen. Degene die verduistert, wil niets afnemen. Wat hij in bewaring heeft, wil hij in zijn bezit houden. Hij houdt achter wat hij in zijn bezit heeft. Hij wil het ding niet teruggeven aan de eigenaar.
• Wat beide delicten gemeen hebben, is dat de dader handelt met de bedoeling van gepastheid. Hij wil bezit en eigendom vestigen. Bij diefstal moet hij de zaak vooraf meenemen. Op het moment van verduistering heeft hij ze al in zijn bezit.
• Artikel 246 van het Wetboek van Strafrecht bestraft verduistering met een gevangenisstraf van maximaal drie jaar of met een geldboete. Voor zover de zaak aan de dader werd toevertrouwd, loopt de dreiging van straf op tot vijf jaar gevangenisstraf of een geldboete.

Voorbeelden illustreren het verschil tussen de delicten

• Als je een boek uit de stadsbibliotheek hebt geleend en het niet teruggeeft, houd het dan in. Stop het boek onder je jas achter de boekenplank, steel het.
• Vindt u onderweg een portemonnee, dan bent u verplicht deze af te geven bij het bureau Gevonden voorwerpen. Doe je dit niet, dan onderdruk je de vondst.
• Of: De grootmoeder geeft je haar sieraden om te bewaren voor de duur van je verblijf in de spa. Ze "vertrouwt" de sieraden aan jou. Dit element kwalificeert verduistering als een bijzonder ernstig geval.

Om niet elke handeling meteen strafbaar te stellen, wordt diefstal en verduistering van "lage waarde"-voorwerpen alleen op verzoek vervolgd (artikel 248a van het Wetboek van Strafrecht). Waar de grens ligt, is een kwestie van het individuele geval. Verder kent het strafrecht de onafhankelijk geregelde feiten van het "onbevoegd gebruik van buitenlandse voertuigen" in § 248b StGB en het "afnemen van elektrische energie" in § 248c StGB.