Uwe Gressmann tarafından "Modern Peyzaj"

Neye ihtiyacın var:

• Orjinal metin

"Modern manzara" daki isimler

Modern peyzaj (Uwe Gressmann tarafından)

Kaldırımlarda çelik ağaçlar büyüyor

Ve teller dallanıyor

ağaçtan ağaca

altında kükreme

elektrikli hayvanlar

Kalbinde insanlarla geçti

Ve oradan geçen çok

Ve içinde başka hiçbir şey bulamaz;

Çünkü taş manzara

annesi de mi

• Bu şiirde önce isimleri bulun. Bunlar "teller", "ağaç", "hayvanlar", "insanlar", "kalpler", "manzara", "anne" dir. Şiire "Modern Peyzaj" başlığını eklerseniz, üç kelime dışındaki tüm kelimelerin "Modern" ile ilgisi yoktur. Ama "manzara" ile. Bir manzara kendi içinde modern değildir, oradadır. Sadece insanların algısıyla bir manzara haline gelir ve onlar aracılığıyla da değiştirilebilir.
  instagram viewer

• Şimdi, tanımı gereği, modernite insan yapımıdır. Dolayısıyla "modern peyzaj"dan bahsettiğimizde, insan yapımı bir manzaradan bahsediyoruz. Dolayısıyla, peyzajın kendisi ile insan yapımı peyzaj arasında bariz bir fark vardır. Ve şiirin amacı budur. Yani Uwe Gressmann modern bir manzarayı ve iki isim dışında hepsini bir arada tanımladığında Peyzaj kendi içinde yerelleştirilebilir, dolayısıyla bunun bir metafor olduğunu varsayabilirsiniz. davranır.

• Peyzajın kendisinden metaforları modern bir peyzajın tanımına sokarak, ikisini karşılaştırılabilir hale getiriyor. İnsan manzaranın kendisine bakar ve manzaranın kendisiyle ilgilenir. Modern manzarayı yaratan da odur. O köprüdür. Resim teller tarafından bozuldu.

Bir şair ve ressam olarak Uwe Gressmann

• Uwe Gressmann bu şiirde bir ressamdır. Okuyucu da onunla birlikte tasvir ettiği manzaraya bakar. Ağaçlar, kalpli hayvanlar ve anneler var. Ve yine de modern. İnsan yapımıdır, taştır, şehirdir. Gressmann, çalışmasında, yaşayan ve titreyen, doğuran ve geçmesine izin veren kentsel ormanı anlatıyor. İnsanlar acele ederler, sıradandırlar ve sadece manzarada görünürler.

• Hayvan olurlar. Gressmann, modern çağda insan varoluşu sorununu ortaya koyar ve bunu yaparken antropolog Konrad Lorenz tarafından başka bir alanda açıklığa kavuşturulan bir kültürel eleştiriyi ortaya koyar. Yazara göre şiirin Doğu Almanya'da ve dolayısıyla komünizm döneminde yazılmış olması da önemlidir.

• Bu, kendisini yalnızca devrimci olarak değil, aynı zamanda (teknik) ilerlemeye giden sürekli bir yol olarak daimi bir avangard olarak gördü. Marx için de teknik ilerleme, başlangıçta sanayileşme anlamına gelir ve ardından devrimci sosyalleşmeye geçer. Komünistler, bunun kendi sistemlerinde yerine getirildiğini düşündüler, sadece birçok VEB'yi (ulusal olarak sahip olunan işletmeler) düşünün.

• Şiirin amacı tam da bu sanayileşme ve makineleşme, peyzajın kentleşmesi ve dolayısıyla insanın peyzajın kendisinden ve doğadan yabancılaşmasıdır. Bu bir sosyal eleştiri değil, sadece "geçip giden" ve hiçbir şey hissetmeyen sosyalleşmiş insanı üreten soğuk bir sistemin eleştirisidir. Ne de olsa bir noktada o da şehrin bir ürünü olacak.

• Sonuçta insan da çevresi tarafından yaratılmıştır. Çevre; yaşam koşulları, arkadaşlar, akrabalar, ihtiyaçlar ve aynı zamanda büyüdüğü, alıştığı çevredir. İnsan taş manzaradan, şehirden, sanayiden, teknik ilerlemeden başka bir şey bilmiyorsa, o zaman normaldir, insan donuklaşır. Sormayı bırakıyor çünkü bu ona tanıdık geliyor ve onu doğurdu.

• Sonuçta insanı yaratan annedir ve Uwe Gressmann taş manzarayı insanın annesi olarak tanımladığında, bu gerçekten nihai sonuçtur. İnsanın doğadan tamamen uzaklaşması, uzaklaşması burada tecelli etmektedir. Şiir yalnızca totaliter bir rejime karşı yıkıcı bir eylem değil, aynı zamanda Kendisinin doğadan insan yapımı yabancılaşmasına karşı isyan, ki aslında kendisidir dinlendi.