Pomysły na gry na lekcje gry na fortepianie

Czytanie notatek staje się dziecinnie proste - pamięć notatek

Wielu studentom na początku trudno jest przyzwyczaić się do notacji. Umiejętność czytania muzyki w zasadzie nie jest sztuką, ale też nie działa z dnia na dzień. Unikaj frustracji i zniecierpliwienia, dodając do swojej gry ukierunkowane gry do czytania muzyki zajęcia zamurować.

• Możesz łatwo stworzyć własną pamięć notatek. Weź duży kawałek białego kartonu i wytnij tyle małych kwadratów, ile chcesz. Na każdym kwadracie narysuj 5 pięciolinii i notatkę, np. B. d 'w klucz wiolinowy. Każda nuta skali musi być reprezentowana dwukrotnie na końcu. Możesz mieć też innych Symbolika zainstalować m.in. B. Klucz wiolinowy i znak przerwy.
instagram viewer
• Gra działa podobnie jak dobrze znana gra pamięciowa. Karty są tasowane i rozdawane na stole. Teraz uczeń musi odsłonić dwie karty i sprawdzić, czy mają ten sam symbol lub symbol. jest tej samej klasy. W tym przypadku może odwrócić dwie karty, w przeciwnym razie kolej na nauczyciela.
• W tej grze przećwiczysz szybkie przypisywanie i rozpoznawanie notatek. Ponadto zawsze zostawiaj uczniowi odpowiednią ocenę Nazwy nazwać. Idealnie byłoby, gdyby mógł poprawnie nazwać notatki na końcu gry, nie zastanawiając się dwa razy.
• Zaletą pamięci nut jest to, że można ją łatwo przekształcić w pamięć rytmu. W tej grze po prostu zapisz na kartach wartości nut lub małe rytmy. W porównaniu z pamięcią nutową jest to kolejny poziom trudności, ponieważ uczniowie muszą tutaj myśleć w szerszym kontekście.


Utwory fortepianowe dla początkujących Lekcje - zalecenia

Na lekcjach fortepianu zawsze masz prawie niewyczerpany wybór nut ...

Opowieść dźwiękowa na fortepianie

• Jeśli uczniowie nie potrafią jeszcze czytać nut, szczególnie ważną rolę odgrywają dźwięki. Pierwsze godziny są często wykorzystywane na poznawanie dźwięków i grę na pianinie, zarówno na klawiszach, jak i we wnętrzu. Można to zrobić metodą prób i błędów lub poprzez skojarzenia pozamuzyczne, m.in. B. zdarzają się głosy zwierząt lub dźwięki burzy.
• Podczas pierwszej lekcji możesz napisać historię dźwiękową. Aby to zrobić, wymyśl mały fabułaktóre uczeń tworzy muzykę, wydając odpowiednie dźwięki na pianinie.
• Przede wszystkim pójście na przykład do zoo jest odpowiednim tematem, ponieważ tutaj uczeń może wykorzystać wszystkie omówione wcześniej głosy zwierząt. Słoń czy hipopotam (głębokie, mocne dźwięki), ale także kangur (skoki w dal) czy mysz (szybki, cichy ruch) można dobrze zaimplementować na pianinie.
• Jeśli chcesz, aby historia była nieco bardziej dopracowana, możesz dodać jeszcze więcej dźwięków i ruchów. Tematem historii może być B. bądź spacer z przeszkodami.
• Jeśli uczeń potrafi już przypisać nazwy nut na pianinie, możesz np. B. Zacznij od „najwyższego c” lub „najniższego g”.
• Spokojny spacer można przedstawić jako krok na fortepianie, raz w jedną stronę, raz w drugą. B. wraca po kwiaty.
• W zależności od tego, jak dramatyczna jest historia i jak szybko coś się „dzieje”, wymagana jest umiejętność reakcji ucznia. Odejście od spokojnego spaceru może przybierać różne formy. Szybki ruch palca łączy się tutaj z pewnym wyrazem twarzy.
• Na przykład w opowieści spacerowicz może uciec przed psem (szybkie kroki dźwięku i - skacze), wspinaj się na drzewo (podskakuje w górę), spadaj (glissando w dół) i ruszaj kontyntynuj.
• Niektórzy uczniowie od razu wiedzą, gdzie mogą interweniować muzycznie. Jeśli uczniowi sprawia to trudność, wskaż mu to w odpowiednich miejscach i, jeśli to konieczne, przedyskutuj. z nim, którego brzmienie pasuje do tego miejsca.
• Ta gra nie tylko ćwiczy zręczność, ale także kreatywność i umiejętność improwizacji. Urozmaica lekcję i daje dzieciom możliwość samodzielnego kształtowania lekcji.

Dla miłośników puzzli - przeczytaj słowa notatki

• Ta gra nadaje się nie tylko jako ćwiczenie z czytania nut. Jest to szczególnie zabawne dla uczniów, którzy lubią łamigłówki i łamigłówki. Wszystko czego potrzebujesz to kartka papieru nutowego i tony muzycznego alfabetu.
• Ogólnie wystarczy użyć tonów rdzennych c, d, e, f, g, a i b. Jednak w przypadku zaawansowanych uczniów można również uwzględnić znaki chromatyczne: cis, d-strzałka, cis, fis, gis, krzyżyk i jego lub ces, des, es, fes, ges, as i b. Im więcej nazw dźwięków jest dostępnych, tym więcej słów możesz utworzyć!
• Teraz wprowadź na pięciolinię sekwencję nut, które dadzą słowo. Na początek użyj prostych słów, takich jak „a-f-f-e”, „f-e-e” lub „d-a-c-h”. Jeśli uczeń szybko rozpozna te słowa, utrudnisz mu m.in. B. z „g-e-h-e-g-e”, „fis-c-h-e” lub „a-s-c-h-e”.
• Uzgodnij z uczniem, jaka pisownia jest możliwa. Litera tonu „es” pojawia się w słowie „ash” jako pojedyncza litera „s”. Zwiększa to trudność, ale także zwiększa ambicję ucznia.
• Oczywiście fajnie jest zamienić się rolami w międzyczasie i pozwolić uczniowi pomyśleć o słowie i je zapisać. To pokazuje, jak dobrze zinternalizował zarówno poprawną pisownię, jak i poprawną notację. W ten sposób promujesz nie tylko jego wiedzę z zakresu czytania muzyki, ale także umiejętności językowe.
• Jeśli ilość liter tonowych nie jest już wystarczająca, możesz rozszerzyć grę w następujący sposób: Szukaj weź dowolne słowo i napisz odpowiednią literę tam, gdzie nie ma nazwy notatki tam. Teraz uczeń musi tylko uzupełnić luki w słowie, czytając notatki.
• Słowo „kawa” np. B. zawiera literę „K”, której nie można wyrazić w notacji muzycznej. Napisz to na początku i pozwól uczniowi rozpoznać pozostałe litery „a-f-f-e-e” z notatek. Im dłuższe słowa, tym trudniejsza gra. Jeśli masz szczególnie uzdolnionego ucznia, możesz rozszerzyć grę o pełne zdania, aby uczynić je jeszcze trudniejszymi.