Celownik to dopełniacz jego śmierć

Celownik to śmierć dopełniacza

• Gdyby chory walczył śmiertelnie poważnie o dopełniacz, można śmiało założyć, że znalazłby się on również w tytule użyłby, bo w tytule serii książek, dokładnie to, co dzieje się z dopełniaczem, który jest zadenuncjowany - musi iść do celownika ustąpić.
• Dopełniacz jest, jak to często nazywano wcześniej, „przypadek Wesa”. Służy do wskazania konkretnego odniesienia, własności. Jeśli używasz rzeczowników pies i człowiek, nie jest jasne, kto jest z kim spokrewniony.
• Kontekst może być taki, że jest to człowiek psa. Czyj to mężczyzna? Albo pies mężczyzny. Czyj to pies? Możesz również dowiedzieć się o tym połączeniu, pytając "Kto?" produkować. Czyj to pies? - To pies tego człowieka.
instagram viewer
• Problem polega na tym, że celownik jest często używany, gdy pytanie „Przez kogo?”, a nie pytanie „Kto?” jest zapewniony. Z reguły zamiast „Od kogo?” po „Czyj?” być pytanym.

Seria książek o tytule ma z pewnością znaczenie, bo ukazana jest w wesołej formie, jak niemiecka język Jest zbudowany.

Znaczenie spraw w języku niemieckim

• Celownik jest używany podczas określania odbiorcy. „Dealer oddaje samochód ojcu”. Wyraźny przypadek celownika. „Kto jest dealerem, który daje samochód?”
• Ojciec jest teraz właścicielem samochodu. Teraz pytanie może brzmieć: „Kto jest właścicielem samochodu?”, a odpowiedź brzmi: „To należy do ojca”. Możesz też zapytać „Czyj to samochód?” a odpowiedź brzmi: „To samochód ojca”. Jasne zastosowanie spraw i brak wniosku oznacza, że ​​byłaby to śmierć drugiego wniosku, ponieważ oba są prawidłowe.
• Ale teraz często zadawane jest pytanie „Od kogo jest samochód?” Tutaj celowniki w okolicy dopełniacza. Zamiast „od kogo” powinno brzmieć „czyj”. Zła odpowiedź pasuje do niewłaściwego pytania: „To samochód ojca”.
• Znaczenie zdań „To samochód ojca” i „To samochód jego ojca” jest identyczne, ponieważ wyjaśnia, kto jest właścicielem samochodu. W języku niemieckim dopełniacz jest wymagany w przypadku niektórych czasowników, takich jak potrzeba, brak, upamiętnianie, pamiętanie czy chwalenie się. Należy również do przyimków „z powodu” i „podczas”.
• Czasowniki takie jak dać, przynieść, powiedzieć lub wyjaśnić wymagają celownika, a przyimki takie jak odpowiedni, przeciw, przeciwnie i zgodnie z.

Mało kto myśli o tych powiązaniach w życiu codziennym, ponieważ, jak wspomniano, znaczenie zostaje zachowane, niezależnie od tego, czy używany jest dopełniacz czy celownik. Ogólnie to znaczy? gramatyka często ważniejsze dla stylistyki niż dla komunikacji. Wskazują na to również inne artykuły z tej serii, np. fakt, że zamiast „pływać”, to w rzeczywistości oznacza „pływać”. Zapewne są Niemcy, którzy nie kojarzą słowa „schwömme” z czasownikiem „pływać”. (- czy to się nazywa?)

Przykład luźnego prowadzenia spraw

• Chociaż „z powodu” wymaga dopełniacza, jest pełen hitów, takich jak „Ze względu na ciebie” (Nicki), „Ze względu na ciebie” (Brunner & Brunner) i „Tylko z powodu ciebie” (Andy Rose). Austriak Udo Jürgens odpowiedział poprawnym „Twoje konto”. Wiele lat temu piosenka „Marble, Stone and Iron Breaks” powinna znaleźć się na indeksie, ponieważ liczba pojedyncza została użyta zamiast liczby mnogiej. Najwyraźniej dzisiaj nikomu nie przeszkadza śmierć dopełniacza.
• Z drugiej strony, zwłaszcza dziennikarze często błędnie używają dopełniacza, jeśli celownik jest poprawny. Dzieje się to najwyraźniej przy założeniu, że celownik jest zawsze językiem potocznym i nie ma miejsca w ekskluzywnym magazynie. Ludzie lubią mówić „wbrew protokołowi” lub „wbrew protokołowi”. Użycie dopełniacza dla „mimo” stało się nawet społecznie akceptowalne, chociaż „tak czy inaczej” wyraźnie odnosi się do celownika. Ale celownik zawsze poprawnie należy do „przeciw”, tj. to znaczy musi brzmieć „wbrew protokołowi”.