Całkowicie Kafkowski

Aspekty typologiczne – typologia Franza Kafka

Fragmenty powieści i opowiadania Kafki opierają się na silnych kontrastach i wysoce antytetycznym języku wizualnym, który często określany jest jako źródło wszelkiego „filmowo-literackiego opowiadania”.

• Bardziej niż prawie każdy inny autor, Kafka wykorzystywał powracające motywy, co w całej swojej pracy literaturoznawcy typologia autora w rozumieniu poglądu Vladimira Proppa na klasyfikację typologiczną pozwala.
• Jeśli ktoś chce spróbować takiej typologii, to skłonność Kafki do motywów polarnych powinna być bardziej nieskończona Wspomniane są szerokie i przytłaczające zwężenia, które zawsze są pomyślane jako odzwierciedlenie wewnętrznego działania bohaterów Kafki jest.
  instagram viewer
• Bohaterowie Kafki zazwyczaj znajdują się w pozornie beznadziejnych sytuacjach, mimo ich ucisku często reprodukowane na poziomie obrazu z wykorzystaniem motywów takich jak wąskie uliczki, wąskie uliczki czy otoczone murem kwartały miast Wola.
• Aby zwężenie było jeszcze bardziej zauważalne, Kafka często zestawia je z motywem naturalnej przestrzeni. Często opisuje sceny, takie jak pola i zbiorniki wodne, które wydają się nieskończone, ale jednocześnie ogranicza pozorną nieskończoność. Na przykład mgła wisi nad faktyczną nieskończonością pól lub skały ograniczają bezkres opisywanych powierzchni wody.


Groteska w powieści Franza Kafki „Proces”

Fragmentaryczna powieść Franza Kafki „Der Proceß” jest szczególnie niejednoznaczna ...

• Kontrast między szerokością a wąską sprawia, że ​​wąska wydaje się jeszcze bardziej przytłaczająca. Kafka używa do wzmocnienia stylistycznego środka polaryzacji i antytetyki. Jego bohaterowie tęsknią za nieskończonością, tęsknią za wyjściem, a mimo to czują się więźniami swojej sytuacji.
• W ten sposób Kafka w zasadzie zawsze daje swojemu bohaterowi wyjście z niepokoju. Na przykład opisuje sceny, takie jak wąskie przestrzenie, w których znajdują się jego bohaterowie, ale opisuje takie przestrzenie głównie jako pokój z oknami, z których można sobie wyobrazić ogrom, albo wspomina o możliwych znikających punktach - takich jak Drzwi.
• Kafka nie wyobraża sobie sytuacji, z których mimo wszelkich ograniczeń można by było wyjść, bo chce, żeby jego bohater znalazł wyjście. Przez większość czasu nie znajdują go i tkwią w sytuacji uwięzienia.
• Fakt, że bohaterowie Kafki potrafili rozwiązać swoją pozornie beznadziejną sytuację, a wciąż tego nie robią, sprawia, że ​​czytelnik czuje się jeszcze bardziej skrępowany. Za swoje uwięzienie odpowiadają bohaterowie Kafki, bo choć tęsknią za dystansem i Chociaż byłoby możliwe wyrwanie się z własnej ciasnoty, nie wykorzystują swojej szansy, aby wyrwać się i zostać Więźniowie.

Interpretacja całości dzieł kafkowskich

Bohaterowie Kafki są więźniami samych siebie, człowiek Kafki jest więźniem swego rodzaju, przez co łamie niepisane lub spisane prawa Ludzkość, a nawet on sam, znajduje się w często bezsensownej, ale zawsze absurdalnej i tajemniczo ponurej sytuacji, z której mimo wszelkich wysiłków nie może uciec zdolny.

• Jeśli powyższą podstawową esencję z pism Kafki można również przefiltrować przez analizę literacką, to jest to… interpretacja od twórczości Kafki do dziś bardzo kontrowersyjna.
• Niektórzy interpretują pisma Kafki jako wypowiedzi religijne, które pod wpływem Nietzschego podkreślają bezbożność i bezsensowność chcą wyjaśnić ludzką egzystencję, inni chcą rozpoznać w opowiadaniach i fragmentach powieści Kafki szczególnie biograficzne aspekty, patrz niżej m.in. w „Metamorfozie” Kafki, która ma odtworzyć trudną relację w konflikcie pokoleniowym, w którym Kafka jest dla siebie Ojciec wstał.
• Równie często literaturoznawstwo ocenia twórczość Kafki jako krytykę społeczną, która skupia się przede wszystkim na niesprawiedliwości, Wyraźny stał się chaos i bezprawie świata oraz pozornie bezsensowna obsesja badań nad ludzkością chcieć.
• Powracający motyw łóżka jako miejsca powstania wszelkiego zła teraz równie łatwo pozwala na psychologiczną interpretację pism Kafki. W ten sposób na przykład świat snów można obejść się bez łóżka, a z tym z kolei wszystkiego, co podświadome skojarzyć, jaka jest do pomyślenia interpretacja podświadomości i superego jako największego wroga ludzi moc.
• Bez względu na to, jak chciałoby się zinterpretować twórczość Kafki, w każdym razie pewne jest, że Franz Kafka jako jeden najważniejszych niemieckich pisarzy epoki nowożytnej - a może nawet wszech czasów Móc.

Jego ponury światopogląd w sensie kafkowskim odtworzony w konstrukcjach rzeczywistych światów nie do pomyślenia i jego talent do trzeźwego otrzeźwienia tych światów nie do pomyślenia traktując je tak, by stały się dla czytelnika możliwe do wyobrażenia, uczyniły z Kafki legendę, o której on sam prawdopodobnie nigdy by nie śnił za życia.