Definitie van "naïef"

Een eenvoudige definitie van het bijvoeglijk naamwoord

Meestal wordt het bijvoeglijk naamwoord naïef in negatieve zin gebruikt. Als je echter naar de oorsprong van het woord kijkt, wordt het duidelijk dat het niet per se slecht is om soms naïef te zijn.

• Het woord naïef komt van het Franse adjectief 'naïf', wat zoiets als dwaas of eenvoudig van geest kan betekenen, maar ook kinderlijk of onschuldig.
• In het huidige taalgebruik wordt iemand meestal naïef genoemd die bijzonder goedgelovig is en zich hierdoor snel voor de gek kan houden.
• Deze definitie verduidelijkt het verband tussen de twee betekenisniveaus: Met degenen die er doorheen gaan gekenmerkt door een gebrek aan achterdocht en goedgelovigheid, zijn de overgrote meerderheid van de gevallen kinderen.

Naïviteit bij kinderen en volwassenen

• Kinderen worden in negatieve zin meestal niet als naïef ervaren. Ze worden eerder als onschuldig beschouwd, omdat ze vaak niet eens weten dat veel niet is wat het lijkt.


Wat betekent dominant?

De term "dominant" wordt relatief vaak gebruikt, zij het in specialistische artikelen, ...

• Een volwassene naïef noemen drukt impliciet de mening uit dat: hij of zij zou eigenlijk beter kunnen weten, maar om bepaalde redenen kan het niet schelen betrokken.
• Toch kan het adjectief hier ook een positieve connotatie hebben. Namelijk wanneer benadrukt wordt dat iemand daarnaast (!) een kinderachtig wereldbeeld heeft aangehouden voor zover hij weet en openstaat voor het leven.

Op basis van deze definitie kun je zien dat de betekenis van het woord niet altijd vanaf het begin duidelijk is, maar afhankelijk is van de context. Om misverstanden te voorkomen, moet je dus zelf heel duidelijk zijn over wat je eigenlijk met het woord wilt zeggen.