Vertaal de aanvoegende wijs correct in het Latijn
Veel studenten vinden het moeilijk om de juiste vertaling te vinden voor werkwoorden in de aanvoegende wijs terwijl ze hun huiswerk Latijn maken. De reden hiervoor is dat er niet alleen vier verschillende conjunctieve vormen in het Latijn zijn, maar dat er ook verschillende vertaalmogelijkheden zijn voor elk van hen. Als u zich echter een paar vuistregels herinnert, zult u al snel meer en meer vertrouwen krijgen in het vertalen van de Latijnse conjunctief.
De vier vormen van de conjunctief in het Latijn
in de Latijns er moet een onderscheid worden gemaakt tussen vier verschillende conjunctieve vormen. Dit zijn tegenwoordige conjunctief, onvolmaakte conjunctief, perfect conjunctief en voltooid verleden tijd conjunctief, die elk op verschillende manieren kunnen worden vertaald.
- De huidige conjunctief in het Latijn geeft een verzoek, een presentabele wens of een vermoeden of een vermoeden aan. Een vermoeden van en kan dan ook vertaald worden als "zou moeten", "mogen" of "zou kunnen/moeten".
- De onvolmaakte conjunctief in het Latijn komt overeen met het onwerkelijke van het heden - d.w.z. de verbeelding van het onmogelijke - of een onrealistische wens uit het verleden. In beide sterrenbeelden kan het passend worden vertaald met het hulpwerkwoord "zou".
- De aanvoegende wijs kan een vervulbare wens uit het verleden zijn of - vergelijkbaar met de aanvoegende wijs Tegenwoordige tijd - drukt ook een vermoeden of een voorgevoel uit, waarbij het ook "kan" of "kan" betekent vertaalt. Daarnaast kan de aanvoegende wijs in het Latijn ook voor een verbod staan en moet dan vertaald worden als een negatieve imperatief.
- De aanvoegende wijs verleden perfect kan overeenkomen met de unrealis van het verleden of duiden op een onrealistische wens uit het verleden. In beide gevallen kan het vertaald worden als "zou hebben" of "zou zijn".
Zonder de ACI, de Accusativus cum infinitivo, te begrijpen, kunt u ...
Het gebruik van de conjunctief in bijzinnen
Naast de verschillende vertaalmogelijkheden voor de verschillende aanvoegende wijsvormen, moet u ook de Latijn heeft ook enkele verschillen in het gebruik van de aanvoegende wijs in hoofd- en bijzinnen Opmerking.
- Als de aanvoegende wijs in een eenvoudige hoofdzin voorkomt, moet deze worden vertaald volgens de bovenstaande regels volgens de context.
- Het gebruik van de aanvoegende wijs in bijzinnen is daarentegen moeilijk ter zake te komen in het Latijn. Meestal is het het beste om de aanvoegende wijs helemaal niet te vertalen.
- Een belangrijke uitzondering op deze vuistregel geldt wanneer de conjunctief in de bijzin wordt ingeleid met een "si" of "nisi". In deze gevallen, zoals in de hoofdzin, moeten bovenstaande regels worden vertaald.
Het moeilijke aan het vertalen van de aanvoegende wijs in het Latijn is dat er bijna net zoveel uitzonderingen zijn als regels. Naast de propregel is het daarom ook belangrijk om altijd op de context te letten en een goede Ontwikkel een gevoel voor taal om de juiste vertaaloptie te vinden voor deze belangrijke grammaticale vorm Vind.
