De baksteen en zijn toepassingen

Geschiedenis van bakstenen

De term baksteen is niet duidelijk gedefinieerd. Het is gebruikelijk in Zuid-Duitsland en Zwitserland en verwijst naar stenen die worden gevormd en gebakken uit klei of leem.

• Al in het Neolithicum bouwden mensen huizen van klei. Van het materiaal maakten ze hanteerbare stenen, die ze aan de lucht lieten drogen. In deze vorm kan klei gemakkelijk worden vervoerd en opgebouwd. Het waren aan de lucht gedroogde stenen.
• Tijdens opgravingen in Mesopotamië vonden archeologen verbrande bakstenen van rond 3.000 voor Christus. De gevonden stenen hebben een uniforme vorm met gladde buitenoppervlakken. Dit zijn de eerste stenen.
instagram viewer
• Tussen 2.800 en 2.200 voor Christus hadden sommige culturen in India typische eenhandige stenen met een randverhouding van 1: 2: 4, die je ook in de bakstenen van vandaag kunt vinden.
• De kenmerken, glad geschilderde buitenoppervlakken en de randverhouding zijn belangrijk. Bakstenen in deze vorm vormen samen perfecte muren. Er passen twee steenbreedtes of vier hoogtes op één steenlengte. Dit maakt een modulaire opbouw van wanden mogelijk. Je kunt het gebruiken om kubussen met uniforme randlengtes te bouwen.


Een kachel bouwen van klei - instructies

Zo'n oven gemaakt van klei is een kleine attractie - maar niet alleen dat, het maakt ...

• De techniek van het maken van bakstenen was al in de oudheid bekend bij de Romeinen. Van 100 voor Christus tot de moderne tijd zijn bakstenen gebouwen gebruikelijk in Italië. In Duitsland werd de baksteen na de Romeinse tijd vergeten. Pas in de twaalfde eeuw kregen de stenen weer de overhand. In de middeleeuwen ontstonden steden en kerken uit het materiaal.

Eigenschappen van verschillende soorten stenen

Technisch gezien is elke uit klei of klei gebakken bloksteen een baksteen. Doorgaans gebruikt de bouwsector verschillende namen voor verschillende vormen en samenstellingen van materialen.

• Een eenvoudige steen gemaakt van klei die gebakken is op 900 graden Celsius wordt een baksteen genoemd. Het is poreus en kwetsbaar. Deze stenen zijn geschikt voor muren die je gaat bepleisteren of voor binnenmuren. Tegenwoordig worden alleen met de hand gevormde stenen volgens historische metingen baksteen genoemd.
• Bakstenen bevatten een hoger aandeel klei. De baktemperatuur is hoger. Deze stenen zijn harder. Hoewel ze minder water absorberen dan de kleiblokken, hebben muren gemaakt van stenen bescherming door gips nodig.
• De grootte van de stenen varieerde van regio tot regio. Het was gebaseerd op het gewicht en het formaat dat een man met één hand kan bewegen. Vandaar de naam eenhandssteen. Tegenwoordig is het normale formaat 24 x 11,5 x 7,1 centimeter. De lengte van 24 centimeter is twee keer de breedte van 11,5 centimeter plus een voeg van één centimeter. Dit komt overeen met drie keer de hoogte van 7,1 centimeter, plus twee keer de voegdikte van één centimeter.
• Klinkers bevatten silicaat. De baktemperatuur ligt boven de 1200 graden Celsius. De steen is gesinterd, wat betekent dat er glas is ontstaan. Klinkers zijn hard en bijna ondoordringbaar voor water.
• Dunne bakstenen zijn zogenaamde gevelstenen, die meestal van klinker zijn gemaakt. Deze stenen zijn geschikt voor het bekleden van gevels. Het is een zogenaamd voormetselwerk om het achtermetselwerk te beschermen tegen weersinvloeden.

Vervaardiging van bakstenen

Veel moderne bakstenen zijn technisch gebaseerd op historische bakstenen. Duizenden soortgelijke stenen worden geproduceerd in moderne steenfabrieken.

• Voor historische bakstenen mengen steenbakkers klei met water tot een glad, zwaar deeg, dat ze in baksteenmodellen persen, zoals de vormen worden genoemd. Om een ​​gladde vorm te krijgen, schilderen de ambachtslieden het oppervlak. Je haalt de stenen uit de mal en laat ze drogen. Ze stapelen deze stenen afwisselend met kolen om grote terpen op de stapels te vormen. Ze bedekken deze met leengoederen en inferieure bakstenen. Het daarin ontstoken vuur gloeit 14 dagen lang, temperaturen van 800 tot 900 graden Celsius ontstaan. Deze stenen zijn belangrijk voor het restaureren van oude bakstenen huizen. Ze zijn niet geschikt als modern bouwmateriaal.
• Moderne steenfabrieken persen de kleimassa door mallen, er ontstaan ​​lange strengen waaruit de machines bakstenen snijden. Met deze methode kunnen zowel bakstenen met historische afmetingen als holle bakstenen worden gemaakt. Als er holtes in de strengen zijn, kunnen grotere stenen worden gemaakt met hetzelfde gewicht. De gedroogde steen wordt verbrand in langzaam brandende ovens, die altijd een constante temperatuur hebben van meer dan 1.000 graden Celsius. Toevoegingen aan de kleimassa, zoals piepschuim, resulteren in bakstenen met een goede thermische isolatiewaarde.
• De productie van gevelstenen is op twee manieren mogelijk: machines snijden ofwel dunne plakjes van de strengen of ze scheiden de bakstenen van lijmplaten. De kleimengsels bevatten meestal additieven om gekleurde stenen te krijgen.

Gebruik van de gebakken stenen

Hoewel de conventionele baksteen bij nieuwbouw niet meer van belang is, is baksteen een modern bouwmateriaal dat veel voordelen biedt.

• Het materiaal is stabiel, bestand tegen vuur en biedt een goede natuurlijke thermische isolatie.
• Het is een natuurlijk materiaal dat geen chemische componenten bevat en verdampt.
• Omdat holle stenen lichter zijn dan stenen, kunnen grotere stenen gemakkelijk door één persoon worden verwerkt. Hoe groter de steen, hoe sneller een muur klaar is.
• Grootformaat stenen zijn geschikt voor: gebouw van massieve wanden, met bakstenen, kunnen accenten worden aangebracht in het interieur. Gevelstenen zijn natuurlijke buitenbekledingen die bouwers vanwege hun uitstraling mede in het interieur toepassen. Bij hen kan dat muren ontwerp rustiek.

De klassieke baksteen is alleen te vinden op historische gebouwen. De moderne verdere ontwikkelingen zijn een actueel bouwmateriaal dat geschikt is voor residentiële en commerciële gebouwen.