Brechts boekverbranding

Inhoud - Verzoek om boekverbranding om afstand te nemen van nazi-Duitsland

Inhoudelijk geeft Brecht het woord aan een fictieve auteur in zijn statement over "bookburning".

• Hoewel zijn gedicht gebaseerd is op de werkelijke omstandigheden van die tijd, spreekt Brecht hier niet. Een intratekstueel persoon is nooit de echte auteur, maar altijd een fictief persoon. In dit geval is het een fictieve auteur die de mening van de echte auteur kan delen. Bij het analyseren van de tekst moet je de fictieve wereld van het gedicht niet verwarren met de echte wereld waarin Brecht als buitentekstueel persoon bestaat. Ook niet als er overlap is.
  instagram viewer
• Het lyrische zelf in Brechts "Book Burning" smeekt er bijna om dat zijn werken uit ballingschap worden verbrand. Het verzoek is geformuleerd in de vorm van een brief, die blijkbaar is gericht aan de machthebbers. De auteur pleit voor crematie omdat hij duidelijk tegen het regime wil zijn. Als zijn stukken niet worden verbrand, vindt hij dat een belediging, omdat ze in dit geval te weinig kritiek op het regime lijken te bevatten.
• Inhoudelijk ligt de focus van het werk op de wens om afstand te nemen van de nazi-poëzie. Ook wordt gesproken over solidariteit met de slachtoffers van het regime en met collega-dichters met wie het regime vreselijke dingen doet. Wat alle drie de hoofdcomponenten gemeen hebben, is het overkoepelende verlangen naar gerechtigheid.

Formele overweging - "The Burning of Books" als een uitdrukkelijke brief

De formele kant van de 'boekverbranding' geeft de inhoud van Brechts gedicht een urgent kader.

• Het werk bestaat uit een enkele strofe van 14 verzen. Het feit dat Brecht verder geen strofen opsplitst, geeft de inhoud een sterker effect. De actie is coherent in zijn geheel. De behandelde onderwerpen hangen nauw met elkaar samen. Voor Brecht zijn solidariteit met de slachtoffers, met verstoten auteurs, en zelfopoffering daarvoor duidelijk verwante kwesties.
• De verzen leven op enjambementen. Deze cross-line stijl ondersteunt ook de afhankelijkheid van de inhoudscomponenten. Daarnaast maakt Brecht op deze manier de fictieve rechtszaak tastbaarder en reëler. De lezer kan zich voorstellen hoe het uit de fictieve auteur gutst. De woede van de schrijver en de urgentie van zijn klacht komen hierbij tot uiting.
• Dit formele kader wordt gecompleteerd door verzen van verschillende lengtes en het ontbreken van een doorlopend ritme of rijmschema. Dit weerspiegelt ook de haast en boze rush van de schrijver. Daarnaast ondersteunt Brecht met deze vorm zijn illusie van de werkelijkheid. Afgezien daarvan zijn de zojuist genoemde kenmerken typerend voor een modern gedicht.

Stilistische analyse - Brechts metonymie voor gerechtigheid

Stilistisch genereert Brecht een tweede betekenisniveau achter de betekenis van de loutere woorden in zijn gedicht.

• Het meest opmerkelijk is hier de metonymie "Brand me!", Die meerdere keren wordt herhaald. Op het niveau van betekenis wordt hier de mening geuit dat de auteur als persoon slechts zo goed is als zijn werk als zodanig. Hier creëert hij een onlosmakelijke verbinding tussen de persoon achter een tekst en de inhoud van de tekst.
• De oproep om het lyrische zelf te verbranden is ook het hoogste niveau van solidariteit met de slachtoffers van het nazi-tijdperk. Beter verbrand worden dan een nazi-dichter die via metonymie naar voren komt als een climax van correctheid en rechtvaardigheid.
• Door de beschreven afbeelding is de tekst zelfs in beperkte mate als allegorie te interpreteren. Het verbranden van de werken strekt zich uit zoals het zojuist beschreven beeld van het verbranden van de dichter zelfs op de algemene context van het gedicht, zodat men spreekt van een allegorie van solidariteit kan.
• Naast de allegorische metonymie gebruikt Brecht een zeer bijvoeglijk naamwoord taal. Het gebruik van semantisch negatieve bijvoeglijke naamwoorden heeft daarentegen een emotioneel effect op de lezer. Dit maakt de woede van het lyrische zelf des te tastbaarder.
• Met de metafoor "met een vliegende pen" ondersteunt Brechts stijl nogmaals de urgentie en urgentie van de beschreven feiten. Als beeld zorgt de metafoor er ook voor dat de emoties van het lyrische zelf voor de lezer reëler en tastbaarder worden.

Benadruk in een analyse van de "boekverbrandingen" de echte connectie met de boekverbrandingen in 1933 en werk het gedicht uit als een roep om gerechtigheid. U kunt uw analyse afronden met een conclusie die de echte persoon van Brecht verbindt met de fictieve auteur van de uitdrukkelijke brief. Op deze manier kan er weinig mis gaan met de taak.