Sporenbeen in de vleermuis
Naast de fruitvleermuizen zijn vleermuizen de enige zoogdieren die kunnen vliegen. Beide groepen vormen de orde van de vleermuizen (Chiroptera). Het lichaam van de vleermuis is optimaal aangepast aan dit soort bewegingen. Dit wordt niet alleen bewezen door de grote vluchtmembranen, maar ook door speciale kenmerken van het skelet, zoals het spoorbeen.
De nachtelijke zeilers zijn perfect aangepast aan hun manier van leven. U bent waarschijnlijk bekend met het richtingsgevoel van de vleermuis via echolocatie. Ze dankt haar vliegkunsten aan de vlieghuid. Vleermuizen spreiden deze als vleugels tussen de uitersten. Ook hier wordt het spoorbeen gebruikt.
Bat's manier van leven
- De vliegacrobaten zijn meestal actief in de schemering of 's nachts. Veel soorten voeden zich met insecten, waardoor ze zeer nuttige dieren zijn. Grotere soorten jagen ook op kleine zoogdieren en zelfs op andere vleermuizen. Sommige soorten, vooral in de tropen, zoeken ook bloemen om nectar te drinken of fruit te eten. Zij zijn de vegetariërs onder de dieren. De vampiervleermuizen zijn degenen die je kent als bloedzuigende wezens van de nacht uit horrorfilms. Er zijn slechts drie soorten die zich uitsluitend voeden met het bloed van andere levende wezens.
- Kenmerkend voor vleermuizen is hun vermogen om te vliegen. Vaak zie je de dieren in de schemering, maar dan zie je meestal alleen de contouren van de matrozen. Als de dieren smalle vleugels hebben, vliegen ze snel; als de vleugels vrij breed zijn, is de vlucht dienovereenkomstig langzaam. De dieren hangen de hele dag ondersteboven aan het plafond in grotten of onder de daken van oude gebouwen, sommige in boomholten.
- Sommige soorten nemen hun prooi tijdens de vlucht. Het zijn dus wendbare wezens van de lucht. Net als bij vogels is het hele lichaam ondergeschikt aan het vermogen om te vliegen. Lange en vooral lichte botten van de extremiteiten zijn een voorwaarde om een vleermuis moeiteloos door de lucht te laten glijden. Het sporenbot speelt hierbij een bijzondere rol.
De functie van het sporenbot
- Vleermuizen hebben geen veren en geen vleugels. Wat je visueel goed kunt vergelijken met de vleugel van een vogel is een vliegmembraan dat is uitgerekt om te vliegen. Dit membraan bestaat uit twee huidlagen die worden versterkt door spieren en doorkruist door zenuwvezels en bloedvaten.
- Het vluchtmembraan is zeer elastisch. Het strekt zich uit van de ledematen aan de voorkant tot die aan de achterkant en ook tot de staart. Alle vingerbotten zijn erg mals en lang om het vluchtmembraan te rekken. De duim heeft een klauw. Vleermuizen hebben een spoor op de hiel van hun achterpoten, ook wel sporenbeen genoemd. Het wordt gebruikt om de staarthuid uit te rekken en te ondersteunen.
- Het sporenbot is een kraakbeenachtig proces dat voornamelijk het vluchtmembraan van de staart overspant. Bij de noctulevleermuis heeft het sporenbot echter ook een stijf stukje huid in het staartmembraan.
- De uitloper van de vleermuizen is een voorbeeld van hoe de lichaamsbouw in de loop van het jaar verandert evolutie past zich aan de manier van leven van dieren aan. Als vliegende zoogdieren hebben ze een leefgebied veroverd dat anders alleen voor vogels was voorbehouden. Ze kunnen snel manoeuvreren met behulp van het staartmembraan. Zonder het spoorbeen zou de controle over de vlucht zeer beperkt zijn.
Na knaagdieren zijn ze de meest soortenrijke orde onder zoogdieren - de ...
Hoe nuttig vind je dit artikel?
