De raaf en de vos

"De raaf en de vos" - interessante feiten over de fabel

• De fabel van de vos en de raaf bestaat in twee verschillende versies. De oudste komt van de beroemde fabeldichter Aesop, die rond 600 voor Christus leefde. Om de twee fabels van elkaar te kunnen onderscheiden, heet zijn versie "Vom Fuchs und Raben".
• In de fabel van Aesopus stal de raaf een kaas en vliegt hij een boom op om hem op te eten. Dan ziet de vos hem, die ook de kaas wil. Hij begint de raaf te vleien door te doen alsof hij zijn zangtalent bewondert. De eenvoudige raaf voelt zich vereerd en zingt iets voor de vos als dank. Als hij zijn snavel opent, valt de kaas eruit, de vos vangt hem en eet hem op.
• Lessing's modernere fabel "The Raven and the Fox" dateert uit de 18e Eeuw. Het komt op meerdere punten overeen met de versie van Aesopus. Hier stal de raaf echter een stuk vergiftigd vlees dat oorspronkelijk bedoeld was voor enkele zwerfkatten.
  instagram viewer
• Met Lessing doet de vos alsof hij de raaf voor een adelaar houdt. Hij vleit hem en beschrijft hem als de koning van de lucht, waar de raaf erg van houdt. Tegelijkertijd zinspeelt hij echter ook op zijn zogenaamd welwillende gedrag. Als "rechterhand van Zeus" was het zeker zijn bedoeling om de armen te voeden. De raaf durft de fout niet op te ruimen, laat het vlees vallen en vliegt weg. De vos lacht om zijn triomf, eet het vlees en sterft aan het gif. In tegenstelling tot de versie van Aesopus straft Lessing hem onmiddellijk voor zijn gedrag.

De moraal van Lessings fabel

• Zoals in alle fabels bekritiseert de auteur metaforisch menselijk gedrag. De raaf presenteert zichzelf als zo eenvoudig van geest dat hij de lagere bedoelingen van de vos niet kan doorzien. Tegelijkertijd ontmaskert Lessing hem als ijdel en laf: hij zou liever afzien van zijn prooi dan toegeven dat hij niet de "koning van de lucht" is.


De vos in de fabel van Aesopus - zo werkt de interpretatie

De vos speelt een belangrijke rol in veel fabels - niet alleen in die van Aesopus. De …

• Ernstiger dan de stompzinnigheid van de raaf is de hypocrisie van de vos in de fabel. Hij probeert zijn doelen alleen te bereiken door vleierij en sluwheid.
• Het einde van de fabel laat duidelijk zien hoe Lessing het gedrag van de vos evalueert. De raaf is dom en verliest zijn prooi, maar komt er met zijn leven mee weg. De vos daarentegen zegevierde slechts schijnbaar over de raaf. De vruchten van zijn vermeende succes blijken giftig en hij sterft eraan.
• Hoewel de moraal van de fabel onmiskenbaar is, zelfs zonder woorden, eindigt Lessing het met de zin: 'Willen jullie nooit iets anders krijgen dan vergif, verdomde vleiers!' In figuurlijke zin is het volgende interpretatie Denkbaar: Een succes dat men niet voor zichzelf heeft uitgewerkt, maar door bedrog heeft bedrogen, blijkt achteraf een mislukking of een ongeluk.

De fabel van Lessing als een goed voorbeeld van de Verlichting

• Gotthold Ephraim Lessing (1729-1781) is een van de belangrijkste schrijvers van de Duitse Verlichting. Zijn fabel "De Raaf en de Vos" illustreert de waarden en idealen die typerend zijn voor de Verlichting. De sleutelwoorden voor dit tijdperk waren deugd, rede, tolerantie en moraliteit.
• Het is veelbetekenend dat Lessing de oorspronkelijke moraal van de fabel ernstig heeft veranderd. Aesopus portretteert ook de vos als een vleier. In zijn fabel lijdt de raaf echter omdat hij de kaas verliest terwijl de vos wint. Lessing draait de interpretatie dat hypocrisie en bedrog uiteindelijk worden beloond om in het tegenovergestelde. in zijn verhaal het vleiende gedrag drijft de vos uiteindelijk tot de dood.
• De moraliteit van Lessing is een kritiek op de oorspronkelijke fabel. Het is niet genoeg dat Lessing wijst op slechte gewoonten bij mensen; hij evalueert ze. Degenen die vleierij en oneerlijkheid gebruiken, zullen uiteindelijk worden gestraft voor hun gedrag.
• Het gedrag van de raaf is ook een gedetailleerde bespreking waard. De fabel is niet voor niets een populair onderwerp in literatuur en Duitse studies. Aan de ene kant lijkt de raaf ijdel en laf. Toch is het zijn vrije keuze om van zijn prooi af te zien. In die zin komt hij met lege handen weg, maar niet omdat hij viel voor de woorden van de vos. In dit opzicht laat deze versie van de fabel de raaf in een heel ander, positiever licht verschijnen - al was het maar op het tweede gezicht.