დღგ -ის ვალდებულება და გაყიდვების საგადასახადო ვალდებულება გერმანიაში
გერმანიაში არსებობს პირობები გაყიდვების გადასახადი და გაყიდვების გადასახადი. მხოლოდ: ფაქტობრივად არ არსებობს დღგ ვალდებულება. კანონი საუბრობს ნათელ ენაზე და ეხება მეწარმის გაყიდვების საგადასახადო ვალდებულებას. ეს ამცირებს ტერმინოლოგიურ დავას ენობრივ დონეზე.
კანონის დათვალიერებაც ამ შემთხვევაში გვეხმარება. არსებობს მხოლოდ გაყიდვების გადასახადის კანონი, არანაირი გაყიდვების საგადასახადო კანონი. დისკუსია მხოლოდ ამაზე უნდა იყოს დაფუძნებული.
გაყიდვების საგადასახადო კანონი არ ცნობს გაყიდვების საგადასახადო ვალდებულებას
- გაყიდვების საგადასახადო კანონი რეალურად ვერ ხედავს კონფლიქტს გაყიდვების გადასახადის და გაყიდვების გადასახადის სხვადასხვა თვალსაზრისით. მართალია, ის ძირითადად მხოლოდ „გადასახადზე“ საუბრობს. მაგრამ ყოველთვის იგულისხმება გაყიდვების გადასახადი. დღგ -ს საკითხი არ არის.
- მასში ნათქვამია I 12 I UStG- ში, რომ გადასახადი ყოველი დასაბეგრი ბრუნვისთვის არის 19 პროცენტი. ასევე, IV 19 IV UStG მხოლოდ ინვოისის სავალდებულო შეყვანისას ადგენს, რომ საგადასახადო განაკვეთებისა და მოქმედი საგადასახადო განაკვეთის მიხედვით დაყოფილი საფასური უნდა იყოს მითითებული ინვოისში.
მეწარმეებსა და მომხმარებლებს განსხვავებული შეხედულებები აქვთ
- პირობების გაგება შესაძლებელია მეწარმისა და მომხმარებლის პერსპექტივიდან. მეწარმის თვალსაზრისით, გაყიდვების გადასახადი წარმოიქმნება, როდესაც ის აწვდის მიწოდებას ან სხვა მომსახურებას. მომხმარებლის თვალსაზრისით, ეს არ არის გაყიდვების საკითხი, როდესაც ის ყიდულობს საქონელს ან იყენებს მეწარმის მომსახურებას. მისი გადმოსახედიდან ის იხდის გადასახადს საქონლის ფაქტობრივ ღირებულებაზე ან მომსახურების ღირებულებაზე, რომლითაც ანაზღაურდება მომსახურების „დამატებული ღირებულება“. ამ მხრივ, მომხმარებელი ვალდებულია დღგ -სთვის.
- ამიტომ მეწარმეები ექვემდებარებიან გაყიდვების გადასახადს. თქვენ უნდა გაზარდოთ თქვენი პროდუქტის, საქონლის ან მომსახურების ფასი გაყიდვების გადასახადით და დაარეგისტრიროთ ეს გაყიდვების გადასახადი მომხმარებელზე. მომხმარებელი იხდის ამ გაყიდვების გადასახადს, რომელსაც მეწარმე გამოკლებულია შემოსავლის გადასახადი Საგადასახადო ოფისი უნდა განთავისუფლდეს შესაბამისად, კომპანიაში წარმოქმნილი "დამატებითი ღირებულება" იბეგრება.
- სანამ მეწარმე გადარიცხავს საგადასახადო სამსახურს შეგროვებული გაყიდვების გადასახადს, მას შეუძლია გამოაკლოს გაყიდვების გადასახადი, რომელიც მან თავად გადაიხადა სხვა მეწარმეებზე. გაყიდვების ეს გადასახადი განიხილება, როგორც შემოსავლის გადასახადი. ამ მიზნით, მეწარმე ამზადებს გაყიდვების საგადასახადო დეკლარაციას და გაყიდვების ყოველწლიურ დეკლარაციას. მცირე ბიზნესი თავისუფლდება დღგ -სგან.
- მეწარმეებისთვის, ეს ნიშნავს, რომ გაყიდვების გადასახადი შედგება ორი ელემენტისგან. ერთის მხრივ, ეს ეხება მიღებულ გაყიდვების გადასახადს და, მეორე მხრივ, მის მიერ გადახდილ შემოსავალს. მომხმარებლის თვალსაზრისით, გადასახადი შედგება მხოლოდ დღგ -სგან, რომელიც მან უნდა გადაიხადოს. მომხმარებელს არ შეუძლია მოითხოვოს შემოსავლის გადასახადი.
- მეწარმის თვალსაზრისით, სერვისი შესაბამისად ექვემდებარება დღგ -ს, მომხმარებლის თვალსაზრისით ის საბოლოოდ ექვემდებარება დღგ -ს. შედეგი ყოველთვის ერთი და იგივეა.
დღგ არის გადასახადი, რომელსაც ყველა მომხმარებელი აწყდება ყოველდღიურად ...
საზღვარგარეთ ხშირად იღებს ენის წესებს გერმანიაში
- გერმანიაში ტერმინი დამატებული ღირებულების გადასახადი ძირითადად გამოიყენება რეკლამაში. მომხმარებელი იხდის საქონელს პლიუს "დამატებული ღირებულების კანონიერი გადასახადი", თუნდაც კანონი სხვა ენაზე საუბრობდეს.
- გერმანიაში გამოყენებული დამატებული ღირებულების გადასახადი ასევე გამოიყენება საზღვარგარეთ ფაქტობრივი დამატებული ღირებულების გადასახადის აღსანიშნავად. გადასახადს ინგლისში ეწოდება "დამატებული ღირებულების გადასახადი" (დღგ) და საფრანგეთში "Taxe sur la valeur ajoutée" (TVA).
არ აქვს მნიშვნელობა ტერმინი გამოიყენება ინვოისში დამატებითი ღირებულების გადასახადი ან დღგ გამოიყენება. საგადასახადო ორგანოები არ იყენებენ აღნიშვნებს, როგორც შესაძლებლობას, არ აღიარონ ინვოისი, როგორც ბიზნესის ხარჯები. როგორც ინვოისის გამცემი, თქვენ უნდა გამოიყენოთ იურიდიული ტერმინი გაყიდვების გადასახადით.
რამდენად გამოგადგებათ ეს სტატია?
