სხვაობა გაყიდვების გადასახადსა და გაყიდვების გადასახადს შორის მოკლედ არის ახსნილი
დღგ არის გადასახადი, რომელსაც ყველა მომხმარებელი აწყდება ყოველდღიურად. ის იბეგრება ყველა საქონელზე და მომსახურებაზე, რომელსაც ყოველდღიურად იყენებენ. ამ სტატიაში შეგიძლიათ წაიკითხოთ გაყიდვების გადასახადის სამართლებრივი საფუძველი და როგორ განსხვავდება იგი გაყიდვების გადასახადისგან.
გაყიდვების გადასახადი გაძლიერებულია კანონში
- კომერციული გაყიდვები წარმოიშვა გერმანიაში დამატებითი ღირებულების გადასახადი რეგულირდება US 1 UStG (დამატებული ღირებულების გადასახადის კანონი).
- ამის მიხედვით, ეს გადასახადი, სხვა საკითხებთან ერთად, ექვემდებარება საქონლის მიწოდებას და სხვა მომსახურებას, რომელსაც გერმანიის კომპანიები ახორციელებენ საფასურით.
- გაანგარიშების საფუძველი ყოველთვის არის მეწარმის გაყიდვებიდან შემოსავალი - განურჩევლად საქონლისა თუ მომსახურების.
- საგადასახადო განაკვეთები რეგულირდება US 12 აშშ დოლარად. სტანდარტული გადასახადის განაკვეთი ამჟამად არის შეფასების ბაზის 19% - ანუ გაყიდვებიდან მიღებული შემოსავალი. ამის საპირისპიროდ, გაყიდვების დაბალი გადასახადი 7% ვრცელდება USTG– ის მე -12 (2) ნაწილში ჩამოთვლილ გარკვეულ გაყიდვებზე. ასე რომ ზ. ბ. სასურსათო, წიგნები ან სასტუმროში განთავსება იბეგრება შემცირებული განაკვეთით.
- მეწარმის კლიენტზე ინვოისზე, გასაყიდი გადასახადი ემატება საქონლის გაყიდვის შემოსავალს. ორი ერთად იწვევს ინვოისის მთლიანი ოდენობას. თუ ინვოისის თანხა ნაჩვენებია გაყიდვების გადასახადის გარეშე, იგი მოიხსენიება როგორც ინვოისის წმინდა თანხა.
- ნებისმიერ შემთხვევაში, მომხმარებელმა კონტრაქტორს უნდა გადაუხადოს ინვოისის მთლიანი თანხა. მეწარმე შემდეგ გადასცემს ამ გზით მიღებულ გაყიდვების გადასახადს Საგადასახადო ოფისი მოშორებით ვინაიდან პირი, რომელიც ვალდებულია გადაიხადოს გადასახადი და პირი, რომელიც ეკონომიკურად არის პასუხისმგებელი გაყიდვების გადასახადზე, არ არის იდენტური, გაყიდვების გადასახადს ასევე უწოდებენ არაპირდაპირ გადასახადს.
დღგ -ის ვალდებულება და გაყიდვების საგადასახადო ვალდებულება გერმანიაში
გერმანიაში არსებობს პირობები გაყიდვების გადასახადი და გაყიდვების გადასახადი. Მხოლოდ ერთი …
არის სხვაობა დღგ -სთან
- ტერმინი დამატებითი ღირებულების გადასახადი უფრო ხშირად გამოიყენება ვიდრე ტერმინი დამატებული ღირებულების გადასახადი. თუმცა, ორივე ტერმინი ძირითადად ეხება იგივე ფაქტებს, რაც აღწერილია წინა პარაგრაფში.
- განსხვავება იმალება დეტალებში, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც წარმოების ჯაჭვში არიან შუალედური გამყიდველები.
- საცალო ვაჭრობა ასევე უნდა გადაიხადოს გაყიდვების გადასახადი იმ საქონელზე, რომელიც მან მწარმოებლისგან შეიძინა შესყიდვის ფასად შეიძინა, რომლის მიხედვითაც პროდიუსერი ვალდებულია გადაიხადოს საგადასახადო სამსახურში მიღებული გაყიდვების გადასახადი გასცემს
- თუ დილერი ახლა ყიდის საქონელს საბოლოო მომხმარებელზე უფრო მაღალ ფასად, საბოლოო მომხმარებელმა უნდა გადაიხადოს გაყიდვის გადასახადი დილერთან ერთად გაყიდვის ფასთან ერთად.
- დილერი, თავის მხრივ, არ გადასცემს საგადასახადო ოფისს სრულად მიღებული გაყიდვების გადასახადს, არამედ ანაზღაურებს გაყიდვების გადასახადს, რომელიც მან თავად გადაიხადა პროდიუსერზე. ეს ეგრეთ წოდებული შემავალი გადასახადი გამოიქვითება გაყიდვების საგადასახადო ვალდებულებიდან, ასე რომ მხოლოდ სხვაობა უნდა გადაიხადოს საგადასახადო სამსახურში.
- ეს უზრუნველყოფს იმას, რომ წარმოების ჯაჭვში ჩართულმა ყველამ უნდა დააკისროს მხოლოდ მათ მიერ შექმნილი (დამატებული) ღირებულება. გაყიდვების გადასახადის თანხა, რომელიც უნდა გადაიხადოს მონაწილე მხარეებმა, ყოველთვის ზუსტად შეესაბამება გაყიდვების გადასახადს, რომელსაც გადაიხდის საბოლოო მომხმარებელი.
- საბოლოო მომხმარებლისთვის, არ არსებობს განსხვავება გაყიდვების გადასახადსა და დამატებული ღირებულების გადასახადს შორის, რადგან ორივე ეხება საქონლის გაყიდვების მთლიან შემოსავალს.
ზოგიერთი გაყიდვა თავისუფლდება გაყიდვების გადასახადისგან
- კანონით რეგულირდება დაუბეგრავი გაყიდვებიც. ეს გამონაკლისები საბოლოოდ ჩამოთვლილია გაყიდვების საგადასახადო აქტის II ნაწილში (§ 4 - § 9 აშშ დოლარი).
- მაგალითად, შესყიდვა მარკები არ ექვემდებარება გაყიდვის გადასახადს. ასევე არ არსებობს გაყიდვების გადასახადის ვალდებულება სემინარებისთვის, რომელიც ემსახურება პროფესიულ კვალიფიკაციას.
რამდენად გამოგადგებათ ეს სტატია?
